19 Ekim 2011 Çarşamba

Acı...

Sabahtan beri gözlerim dolu. Bazen ağlıyorum bazen duruyorum. 26 gencecik can ne uğruna öldü? 22'si ne uğruna can çekişiyor?

Bazen Mustafa Kemal'imi her zamankinden fazla özlüyorum. Bir askeri için koca Menemen'i yakan adamı nasıl özlemeyim? Askerini şehit edenleri tek tek idam eden adamı nasıl özlemez ki insan? Bir tanenizin kılına zarar gelsin istemezken, 26'ınızın birden şehit düşmesini hangi kalp kaldırır ki?

Şu an sizler sayesinde burada oturmuş yemek yiyorum. Uyuyabiliyorum. En güzel yer neresiyse şu dünyada mekanınız orası olsun. Allah geride kalan bizlere, ailelerinize, eşlerinize, çocuklarınıza sabır versin. Versin ama nasıl versin...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder